للباقی
انسان ابوالبشرِ به دنیا نازل شده، به دلیل ناقص بودنش دائما در معرض"خطا و لغزش" ست تا آن جا که سرآغاز داستان هبوط پدر ما، "خطا" و "لغزش" بود! آنانی که از خود توقع "انسان کامل" بودن را دارند یا معنای کامل بودن را درست نفهمیده اند یا معنای انسان بودن را. ما انسان‌ها دست بالا بتوانیم "کاملا انسان" باشیم با همه خطا و لغزش‌هایمان. با این نگاه خطا و لغزش آدمی‌توجیه نمی‌شود اما واقعیت پر نقص آدمی‌چرا.
"پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت"؛ خطایی بر قلم صانع و آفریننده عالم نیست و اگر خطایی در مخلوق ست ناشی از ضعف و نقصان خود اوست؛ اما همین صانع کریم، برای دفع نقص و رشد آدمی، "انسان‌های کاملی" را عرضه کرده ست که از عموم انسان‌ها دستگیری نمایند و آنان را به سرچشمه مقصود برسانند؛ آنان که با نقشه صانع همراه گشتند به وادی کاملا انسانی رسیده اند؛ در این وادی، کریم صانع از لغزش‌ها و خطاهای احتمالی می‌گذرد که "آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد".
درین واپسین لحظات ماه مهمانی صانع کریم، از او درک انسان کامل موجودِ حاضرِ غائب را می‌خواهیم و امیدوار به عفوش هستیم که ما انسانی ضعیف و پر نقص و پر از خطا و لغزش ایم.
" لطف خدا بیشتر ازجرم ماست
نکته سربسته چه دانی خموش"
للحق
نوع مطلب :
برچسب‌ها :
لینک‌های مرتبط :